Παράλληλα, θα πρέπει να αναγνωρισθεί ότι, συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες συνέχισαν να υφίστανται παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, με βάση συγκεκριμένες πτυχές της ταυτότητάς τους, όπως το φύλο, η ηλικία, η αναπηρία και ούτω καθεξής. Μία από αυτές τις ομάδες είναι και η ομάδα των παιδιών, μια ομάδα που η μεταχείρισή της, αλλά και η συμβολή της στην κοινωνία βασίστηκε ιστορικά σε εναλλασσόμενες πεποιθήσεις για την παιδική ηλικία, όπως «το εγγενώς κακό ή επικίνδυνο παιδί», «το εγγενώς αθώο ή καλό παιδί», «το εγγενώς ικανό παιδί» κ.ά. (Πεχτελίδης, 2015). Τέτοιες έννοιες, οι οποίες είναι κοινωνικές κατασκευές, σύμφωνα με τον παραπάνω συγγραφέα, μπορούν να οδηγήσουν σε συγκεκριμένες παραβιάσεις των δικαιωμάτων της συγκεκριμένης ομάδας των παιδιών. Για παράδειγμα, η αντίληψη της παιδικής ηλικίας ως «μεταβατικό στάδιο» αντί για μια ενεργό κοινωνική φάση, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, να αποκλείονται κοινωνικά μέχρι να γίνουν ενήλικες, να μην έχουν ευκαιρίες συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, ενώ να μην τους δίνονται ευκαιρίες για να εκφράσουν την άποψή τους.