Μέσα σε ένα μεταβαλλόμενο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, η βελτίωση των δεξιοτήτων επικοινωνίας των εκπαιδευτικών και των γονέων, όπως η προσοχή, η παρατηρητικότητα, η αποδοχή, η γνησιότητα-αυθεντικότητα και η ενσυναίσθηση αποτελούν βασική προϋπόθεση για την αποτελεσματική μαθησιακή πορεία των παιδιών-μαθητών τους και την ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους (Farstad Peck, Maude & Brotherson, 2014).
Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα του ατόμου να κατανοεί τη συμπεριφορά των άλλων. Αναφέρεται στη συναισθηματική σύνδεση με ένα άλλο πρόσωπο μέσω της ταύτισης, της συμπόνιας, της κατανόησης, του μοιράσματος των συναισθημάτων και της διορατικότητας (Boele et al., 2019: 1034; Lam et al., 2011: 162; Ornaghi, Brockmeier & Grazzani, 2014: 26; Rogers, 1959).
Η έκφραση ενσυναίσθησης ενισχύει/εδραιώνει τις σχέσεις (Long, Carter, Nakamoto & Kalso, 1999; Ridley, Jorgensen Morgan & Avery, 1982), και 3 παράγοντες θεωρούνται βασικοί στις σχέσεις μαθητών-εκπαιδευτικών και γονέων-παιδιών:και 3 παράγοντες θεωρούνται βασικοί στις σχέσεις μαθητών-εκπαιδευτικών και γονέων-παιδιών:
α) Η αυθεντικότητα, β) η αναγνώριση/αποδοχή, και γ) η ενσυναισθητική κατανόηση:
Η αυθεντικότητα είναι η συνθήκη κατά την οποία ο εκπαιδευτής βοηθάει τον εκπαιδευόμενο να είναι ο εαυτός του (Bialystok & Kukar, 2018: 27; Gaylin, 1996).
Η αναγνώριση/αποδοχή είναι η έκφραση εμπιστοσύνης, εκτίμησης και αποδοχής προς τον εκπαιδευόμενο (Rogers, 1959).
Η ενσυναισθητική κατανόηση αναφέρεται στον σεβασμό και την ευαισθησία του εκπαιδευτή για τα συναισθήματα του εκπαιδευόμενου (Rogers, 1959).